Εξάρα με εξάρα διαφέρει!

Αυτό ήταν ένα δεύτερο 6-0 για την ΑΕΚ μέσα σε λίγες ημέρες. Για την ακρίβεια, ήταν ένα δεύτερο αλλά και καλύτερο 6-0 για την Ενωση μέσα σε ελάχιστα 24ωρα. Οχι γιατί η διοργάνωση ήταν διαφορετική. Ούτε λόγω αντιπάλου. Ούτε γιατί στο ένα ματς είχε τόσες τελικές, στο άλλο μεγαλύτερη ή μικρότερη κατοχή.

Το ματς με την Βέροια ήταν ένα καλύτερο 6-0 γιατί σε αυτό πρωταγωνίστρια ήταν η ίδια η ΑΕΚ. Δεν ήταν πια ο Αραούχο, ο Λάζαρος ή ο Μάνταλος. Ηταν και αυτοί, αλλά όχι κυρίως αυτοί. Ηταν κυρίως η ίδια η ομάδα. Αυτό για την ΑΕΚ είναι πολύ αισιόδοξο για το μέλλον της, ακόμη και το άμεσο.

Δεν φαινόταν ότι για τη φετινή Ενωση θα μπορούσε να υπάρχει τέτοια προοπτική. Για αυτό και είναι πολύ σπουδαίο για εκείνη να προκύπτει κάτι τέτοιο και μάλιστα με καθαρά αγωνιστική φυσιογνωμία. Μόνο με ποδοσφαιρικά κριτήρια, τίποτε άλλο. Εχει, αυτό, μεγάλη σημασία για τη δουλειά του Μανόλο Χιμένεθ, που γίνεται πια ολοένα και πιο εμφανής. Εχει πολύ μεγάλη σημασία για την εμπιστοσύνη των παικτών. Για την ομάδα που θα δημιουργηθεί τη νέα χρονιά. Για τη διάθεση των οπαδών της ομάδας, που δικαιολογημένα είχαν απογοητευτεί. Εχει, δηλαδή, μεγάλη σημασία για την ομάδα που θα δούμε από εδώ και πέρα, με στόχους ανοιχτούς για εκείνη και έχει μεγάλη σημασία για τις συνθήκες με τις οποίες θα χτιστεί εκείνη της επόμενης χρονιάς.

Ασφαλώς και είναι πολύτιμο για την ΑΕΚ σε αυτή τη διαδρομή να βρίσκει ποδοσφαιριστές που βελτιώνουν την αγωνιστική τους συμπεριφορά, είναι επίσης πολύτιμο ότι έγιναν προσθήκες με ποδοσφαιριστές που αποδεικνύουν ότι μπορούν να την βοηθήσουν άμεσα. Αλλά πιο πολύτιμο από τα πρόσωπα, είναι ότι η ίδια η ΑΕΚ παρουσιάζει πια στα τελευταία της παιχνίδια αυτή την εικόνα. Συνολικά. Ως ομαδική ποιότητα, όχι ως ατομική. Στην Ελλάδα το πρώτο είναι που σπανίζει και που φέτος έχει τόσο λείψει στην Ενωση και όχι το δεύτερο.

Ενας Αραούχο μόνος του, δεν μπορεί να αλλάξει πολλά πράγματα. Ούτε... δύο Αραούχο, ούτε τρεις. Πολλοί μαζί, όμως, μπορούν να δημιουργήσουν την παράσταση με τη Βέροια. Ας μην είναι όλοι... Αραούχοι, απλώς συνειδητοποιημένοι σε αυτό που θέλουν να κάνουν και σε αυτό που θέλει η ομάδα από εκείνους. Μέχρι τώρα, δεν υπήρχε...

Για να μπορεί κάποιος να πει με σιγουριά ότι στην ΑΕΚ κάτι άλλαξε, κάτι πιο καλό πια συμβαίνει στο ποδόσφαιρό της, θα πρέπει αυτό που είδαμε με Λεβαδειακό και Βέροια, αυτό που είχαμε δει και με τον Αστέρα στο ΟΑΚΑ, να έχει και διάρκεια. Να μην ξεφτίσει στο πέρασμα του χρόνου και όταν πλέον δεν θα υπάρχει ο ενθουσιασμός μιας νέας αρχής ούτε στον προπονητή ούτε στα νέα μεταγραφικά αποκτήματα.

Να αποδειχθεί, δηλαδή, ότι αυτό που κάνει η ΑΕΚ είναι πραγματικό και όχι ένα "φτιασίδωμα", που κάποια στιγμή θα αρχίσει να ξεβάφει. Και η αλήθεια είναι ότι τούτη τη φορά, για πρώτη φορά φέτος, φαίνεται ότι μπορεί και να είναι αληθινό αυτό που βλέπουμε από την Ενωση.